اسکاتلندی‌ها به بازگشایی مدرسه‌ها در فضای باز می‌اندیشند
مسئولان آموزش اسکاتلند امکان بهبود فاصله‌گذاری فیزیکی، در صورت بازگشایی مدرسه‌ها در فضای باز و بیرون از ساختمان‌ها را بررسی می‌کنند.
کارشناسان فعّال در زمینه‌ی‌ی آموزش در فضای باز، بر این باورند که وضعیّت کنونی، مادران، پدران و آموزگاران را به‌سوی پذیرش سودمندی‌های آموزش در طبیعت می‌تواند ببَرد. این متخصصان می‌گویند: آموزش در فضای باز، الگویِ خوبی برای بازگشایی مدرسه‌ها برای رعایت بهتر فاصله‌ی فیزیکی می‌تواند باشد.
«نیکولا اِستوریون»[1]، نخست‌وزیر اسکاتلند گفته است بازگشایی مدرسه‌ها تا ماه آگوست (۱۰ مرداد تا ۱۰ شهریور) شدنی نیست. با این همه، خبرنگار «گاردین» آگاه شده است که مسئولان محلی در حال بررسی امکان بهینه‌شدن فاصله‌گذاری فیزیکی در صورت بازگشایی مدرسه‌ها در فضای باز هستند.
«ماری تاد»[2]، وزیر کودکان اسکاتلند، به گاردین گفت: «شمار مؤسسه‌های آموزشیِ اسکاتلند که همه یا بخشی از برنامه‌ی آموزش را در فضای باز برگزار می‌کنند، رو به افزایش است. هنگام بازگشایی کودکستان‌ها، مرکزهای نگه‌داری کودکان و مدرسه‌ها، با به‌کارگیری چنین الگویی سبب افزایش امکان اجرایی‌شدن فاصله‌گذاری فیزیکی و کاهش احتمال سرایت بیماری می‌شود. آن دسته از کودکستان‌ها که پیش از این، چنین برنامه‌ای داشته‌اند، با روش فراهم کردن نیازهای کودکان در فضای باز در طول روز، آشنایی دارند. دیگر مرکزها نیز در پی یافتن روشی برای هماهنگ کردن فعالیّت‌های‌شان با وضعیّت جدید و گذراندن مدّت بیش‌تری در باغ‌ها و زمین‌های بازی هستند.»
یادگیری در فضای باز بخشی از برنامه‌ی آموزش و پرورش اسکاتلند با نام «آموزش برای تعالی»[3] است. بسیاری از مسئولان محلی قصد دارند شمار چنین مرکزهایی را در حوزه‌ی خود افزایش دهند تا تعهد دولت بر پایه افزایش نزدیک به دو برابری مرکزهای نگه‌داری با کمک هزینه دولتی، رخ دهد.
آموزشگران و خط‌مشی‌گذاران اسکاتلندی بر پایه‌ی شواهد بی‌شمارِ تأثیر مثبت و فزاینده‌ی یادگیری در فضای باز بر بسیاری از توانمندی‌های کودک مانند بینایی، ارزیابی خطرپذیری و تاب‌آوری، چنین رویکردی را برگزیده‌اند. اکنون این کارشناسان بر این باورند که تجربه‌ی آن‌ها الگویی برای بازگشایی مدرسه‌ها می‌تواند فراهم کند.
از آغاز قرنطینه‌ی همگانی، شماری از کودکستان‌های فضای باز در سراسر اسکاتلند، از فرزندان کارکنان خدمات بنیادی در رویارویی با همه‌گیری بیماری کووید ۱۹، نگه‌داری می‌کنند. «زو اِسلیس»[4]، مدیر یکی از این کودکستان‌ها[5] به خبرنگار گاردین گفت: «با دسترسی به طبیعت، به اسباب‌بازی نیاز چندانی ندارید. این یعنی سطح‌های کم‌تری امکان انتقال ویروس دارند. قلم‌موی رنگ‌آمیزی، مدادشمعی و چسبِ ماتیکی شخصی هر کودک درون یک کیف گذاشته شده است و به او داده می‌شود. سپس از کودکان خواسته می‌شود، پراکنده شوند و جداگانه فعالیّت‌های‌شان را انجام دهند.»
«کامِرون اِسپِراگ»، سرپرست آموزش یکی دیگر از این مراکز نگه‌داری کودکان[6] می‌گوید: «کنترل سرایت بیماری در بیرون ساختمان و در فضای آزاد همیشه آسان‌تر است. هرگز در کودکستان ما سابقه نداشته است که پس از دچار شدن یک کودک به آبله‌مرغان، یک‌سوم کودکان بیمار شوند و آموزشگاه نیایند.»
اِسپِراگ افزود: «فاصله‌گذاری فیزیکی در فضای باز به شکل طبیعی‌تری ممکن می‌شود تا در فضای بسته. تا کنون، وضعیّت آب‌وهوا به سود ما بوده است و کودکان آزادانه در فضای بیرون توانستند بازی کنند. میان‌وعده و ناهار به شکل لقمه، بسته‌بندی شدند تا به گردهم آمدن و تکرار شستن دست‌ها نیاز نباشد.
این شکلی است که تا کنون آموزش در فضای باز دنبال شده است. با این همه، موضوع فراتر از کنترل سرایت بیماری است. با خلاقانه اندیشیدن، بسیاری موضوع‌ها را در فضای باز می‌توان آموزش داد. آموزگاران برای پیدا کردن روش مناسب آموزش در فضای باز به پشتیبانی نیاز دارند.»
«کِنی فورسایت»[7] مدیر ارشد اجرایی این مرکزهای نگه‌داری کودکان در منطقه‌ی «هایلند»[8] می‌گوید، این روش، پاسخ مناسبی برای رویارویی با چالش‌های پیش روی آموزش به‌سبب همه‌گیری بیماری کووید ۱۹ می‌تواند باشد.
«اگر مرکز نگه‌داری کودک در یک ساختمان با فضای بسته باشد، سازمان‌های مسئول، ظرفیت آن را بر پایه‌ی معیار «شمار کودکان در مساحت مشخص» تعریف می‌کنند. ضرورت اجرای فاصله‌گذاری فیزیکی سبب می‌شود شمار کودکان کم‌تری پس از بازگشایی در چنین مرکزهایی پذیرش شوند. مدیریت و کنترل ریسک سرایت بیماری در فضای باز آسان‌تر است. پس مرکزهای فضای باز، به‌ویژه در این فصل سال، انتخاب بهتری هستند. مشکل اصلی این است که شمار این مرکزها در سراسر کشور کافی نیست.»
فورسایت برآورد می‌کند کم‌تر از یک درصد از کودکانِ گروه سنی کودکستانی در مرکزهای فضای باز، تمام‌وقت نگه‌داری می‌شوند.
با این همه، کارشناسان تأکید می‌کنند آموزش در فضای باز کاری تخصصی است و به آموزش و تجربه‌ی حرفه‌ای نیاز دارد. مدرسه‌های عادی (با مساحت فضای باز گوناگون از کم تا زیاد) را بی‌درنگ و با شتاب‌زدگی با چنین روش آموزشی نمی‌توان هماهنگ کرد.
فورسایت می‌گوید: «بسیار دور از انتظار و چالش‌برانگیز است که از مدرسه‌های دولتی بخواهیم با شتاب به روشی برای آموزش تمام‌وقت در فضای باز برسند. با این همه، اگر همه‌ی مدرسه‌ها به سودمندی آموزش در فضای باز پی ببرند، پیامد ارزشمندی برای کشور خواهد بود.»
پی‌نوشت:
[3] Stramash nursery
[6] curriculum for excellence
دیگر تصاویر
مترجم
لینک کوتاه