هدف سیزدهم توسعه پایدار، اقدام برای تغییرات اقلیمی

تغییرات اقلیمی، همه‌ی کشورها در همه‌ی قاره‌ها را تحت تاثیر قرار داده است، به اقتصاد ملی ضربه می‌زند، زندگی انسان را عوض می‌کند و برای مردم، جامعه‌ها و کشورها هزینه‌بر است. فردا بیش از امروز. الگوهای آب و هوایی در حال تغییرند، سطح آب دریا در حال بالا آمدن است، رخدادهای آب و هوایی شدیدتر شده‌اند و میزان تولید گازهای گلخانه‌ای به بیشترین مقدار خود در تاریخ رسیده است. اگر اقدام نکنیم، در این سده، دمای سطحی کره‌ی زمین از 3 درجه سانتی‌گراد افزایش نیز گذر خواهد کرد. فقیرترین و آسیب‌پذیرترین مردم بیش از بقیه زیان خواهند دید.

هم‌اکنون راه‌حل‌هایی به صرفه و قابل گسترش در دسترس کشورها قرار دارند که با آن‌ها می‌توانند جهشی به سمت اقتصادی پاک‌تر و بادوام‌تر داشته باشند. با گرایش افراد بیشتر به انرژی‌های تجدیدپذیر، سرعت تغییر نیز بیشتر شده است. البته تغییرات اقلیمی یک چالش جهانی است که به مرزها و ملت‌ها رحم نمی‌کند؛ مشکلی است که به راه‌حلی جهانی و هماهنگ نیاز دارد تا کشورهای در حال توسعه نیز به سمت اقتصادی کم-کربن حرکت کنند.

برای بالا بردن حساسیت جهانی به خطر تغییرات اقلیمی، کشورها در COP21 پاریس به پیمان پاریس رسیدند که در نوامبر 2016 آغاز شد.در این پیمان‌نامه، همه‌ی کشورها تعهد دادند که تلاش کنند گرمایش زمین را از 2 درجه سانتی‌گراد پایین‌تر نگه‌دارند. در آوریل 2018، 175 حزب پیمان پاریس را تصویب کرده بودند و 10 کشور در حال توسعه نخستین برنامه‌ریزی‌های خود در واکنش با تغییرات آب و هوا را ارائه دادند. حزب‌های کشورهای توسعه یافته نیز روند خوبی را در تامین سالیانه 100 میلیارد دلار تا سال 2020 پیش گرفته‌اند.

آمار و ارقام:

به خاطر هیئت بین‌دولتی تغییر اقلیم (IPCC) اکنون می‌دانیم:

• از سال 1880 تا 2012، متوسط دمای جهانی 0.85 درجه سانتی‌گراد افزایش یافته است. به ازای هر یک درجه افزایش، میزان تولید غلات 5% پایین می‌آید. به دلیل گرمایش زمین، بین سال‌های 1981 و 2002، تولید ذرت، گندم و دیگر محصولات اصلی، سالیانه 40 مگاتن کاهش در تولید داشته‌اند.
• اقیانوس‌ها گرم شده‌اند، میزان یخ و برف کم شده است و سطح آب دریاها بالا آمده است. از سال 1901 تا 2010، میانگین سطح آب دریاها 19 سانتی‌متر بالا آمده است. یخ اقیانوس منجمد شمالی از سال 1979 هر ده سال 1.07 میلیون کیلومتر مربع تحلیل رفته است.
• با وجود تراکم و انتشار کنونی گازهای گلخانه‌ای، احتمال دارد تا پایان این سده، افزایش دمای زمین از 1.5 درجه سانتی‌گراد نیز فراتر برود. اقیانوس‌ها گرم می‌شوند و یخ‌ها به آب شدن ادامه خواهند داد. پیش‌بینی می‌شود که تا سال 2065، متوسط بالا آمدن سطح آب دریاها به 24 تا 30 سانتی‌متر و تا سال 2100 به 40 تا 63 سانتی‌متر برسد. حتی اگر انتشار گازها خاتمه یابد، تاثیر بیشتر جنبه‌های تغییرات اقلیمی تا سده‌ها باقی می‌ماند.
• انتشار گاز دی‌اکسید کربن (CO2) از سال 1990، حدود 50% افزایش یافته است.
• بین سال‌های 2000 و 2010، نسبت به سه دهه‌ی گذشته، انتشار گازها رشد بیشتری داشت.
• هنوز این امید وجود دارد که با تکنولوژی، تغییر رفتار و تغییرات سازمانی بشود افزایش دمای جهانی را به 2 درجه سانتی‌گراد محدود کرد.