رشد اعتماد به نفس با همدلی‌های پسرانه
اهمیت نقش پدر در تربیت و پرورش کودکان در دهه گذشته مورد توجه بسیار قرار گرفته است. مطالعات نشان داده است که پدران در هدایت کودکان برای کسب اطلاعات در دنیای خارج، جست وجو در جهان، ملاقات افراد جدید و ریسک پذیری تأثیر گذارند. در حالی که مادران بیشتر به تقویت روابط احساسی و عاطفی با کودکان مشغول بوده و نقش انعطاف پذیر در بازی برعهده گرفته و اداره بازی را به کودک می‌سپارند، پدران به هدایت بازی تمایل بیشتری داشته و کودکان را به ریسک پذیری تشویق می‌کنند.
مادران به کودک کمک می‌کنند تا احساس مرتبط بودن، انتظار و درخواست را درک کند در حالی که پدران روش تعامل با دیگران و کنترل احساسات هنگام شکست را آموزش می‌دهند. پژوهشگران در آزمایشی تعامل بین پدر و مادرها را با کودک ۱۲ تا ۱۸ ماهه خود در مواجهه با شرایط ریسک مورد بررسی قرار داده‌اند. برای مثال در یک بخش از آزمایش حضور یک فرد غریبه و در بخش دیگر قرار دادن اسباب بازی‌ها بالای پله مورد توجه قرار گرفت. نتایج بررسی‌ها حاکی از آن بود که پدران نسبت به مادران، کودک را تا مراحل بیشتری دنبال کرده و او را به جست وجوی بیشتر تشویق می‌کنند.
آن‌ها در ضمن تشویق خود کمتر به ایفای نقش حامی پرداخته و او را به غلبه بر محدودیت‌ها و ریسک پذیری، در شرایطی که اطمینان از مصون ماندن در برابر خطر بالقوه وجود دارد، ترغیب می‌کنند. به گفته پژوهشگران تأثیر این ترغیب تا بزرگسالی نیز ادامه پیدا کرده و برخلاف تصور عموم که باعث افزایش خشونت در پسران می‌شود، همدلی آن‌ها را بیشتر خواهد کرد. علاوه بر اینکه تأثیر گفتار پدر را در برابر خطر مصرف سیگار و... افزایش می‌دهد. به گفته برخی از پدران بازی با کودک اعتمادبه نفس را در کودکان بیشتر کرده و توانایی کنترل بدن را در آن‌ها افزایش می‌دهد. علاوه بر اینکه روش تعامل با دیگران و فروخوردن خشم را نیز به آن‌ها آموزش می‌دهد.
منبع
روزنامه ايران, شماره ۴۵۴۴, به تاريخ ۱۳۸۹/۴/۱۴, صفحه ۱۵