تلفن همراه و کودکان
تلفن همراه تبدیل به اسباب بازی جدید کودکان و نوجوانان شده است؛ اسباب بازی جدیدی که به حق به عنوان اسباب بازی خطرناک از سوی کارشناسان لقب گرفته است. شاید بسیاری از والدین نظارت بر استفاده از رایانه و بازیهای رایانه ای از سوی فرزند خود داشته باشند، اما اغلب در مورد تلفن همراه بی تفاوت هستند، غافل از این که این وسیله نه تنها خطر امواج خود روی سلامت کودک را دارد بلکه دیگر تنها وسیله ای برای تماس با دیگران نیست بلکه ابزاری فراتر از یک رایانه است. در حال حاضر، کودکان زیادی تلفن همراه شخصی در اختیار دارند که درست مثل داشتن یک رایانه است و نیازمند کنترل از سوی والدین است.
بازیهای رایانه ای موجود روی موبایلهای امروزی چیزی از بازیهای موجود روی رایانههای شخصی کم ندارد. این بازیها به همان میزان که محبوبترین بازی کودکان در این دوره لقب گرفتهاند، میتوانند به عنوان یک تهدیدکننده جدی برای سلامت روح و روان و جسم آنان نیز به شمار روند. روان شناسان همواره در بحث شکل گیری شخصیت رفتاری و گفتاری افراد به نقش ابزارهایی چون تلویزیون، کتاب و مطبوعات تاکید میکنند. اکنون با شکل گیری دنیای پیچیده بازیهای رایانه ای هشدارها درباره آسیب پذیری شخصیت بچهها و تاثیرگذاری آن بر جامعه شدت یافته است.
به عقیده روان شناسان آن گونه که نسبت به نقش این بازیها در پرورش خلاقیت و شکوفایی ذهن و اندیشه کودکان و نوجوانان تاکید میشود، باید از عواقب ناشی از افراط در انجام بازیها و نامناسب بودن بازیها با سن آنها نیز هشدارداد. این بازیها همچون بسیاری از مصادیق فناوری باید در مسیر صحیح و جایگاه واقعی خود قرار گیرند تا بتوانند سودمند واقع شوند در غیر این صورت میتوانند ضررهای بسیاری را در بر داشته باشند.
بحث اشعه های مضر تلفن همراه موضوع مهم دیگری است که باید مورد توجه قرار گیرد. کارشناسان سلامت هشدار دادهاند کودکانی که در معرض امواج تلفن همراه قرار دارند چه در دوران جنینی و در رحم مادر و چه پس از تولد تا رسیدن به ۷ سالگی بیشتر با خطر بروز مشکلات رفتاری مواجه هستند. باید توجه داشت عمق نفوذ تشعشع الکترومغناطیسی ناشی از گوشی تلفن همراه در کودکان کمتر از ۱۰ سال بیش از ۲ برابر بزرگسالان است. این میزان نفوذ برای کودکان کمتر از ۵ سال نیز به بیش از ۳ برابر میرسد. این در حالی است که کودکان به دلیل سیستم عصبی در حال رشد خود و جذب انرژی بیشتر نباید زیاد از تلفن همراه استفاده کنند. استفاده از سرویس پیام کوتاه یا «هندزفري» برای کودکان در این موارد توصیه میشود.
در کنار این مسائل نباید مشکلات فرهنگی استفاده از تلفن همراه را از یاد برد. در گذشته اگر پدر و مادری از دوستان فرزندشان خوششان نمیآمد، رفت و آمدهایش را کنترل میکردند یا نهایتا اجازه بیرون رفتن از خانه را به او نمیدادند و تلفنها را خود پاسخ میدادند، اما با وجود تلفن همراه امروز امکان کنترل برای خانوادهها بسیار کم و دشوار شده، یک کودک میتواند به صورت پنهانی پیامک بفرستد یایم ام اس دریافت کند بی آن که خانوادهاش از این موضوع باخبر شوند. دانش ضعیف اغلب والدین نسبت به ظرفیتهای فنی گوشی، قیمت ناچیز سیمکارت های تلفن همراه، عدم ثبت هویت مالک نسبت به سیمکارت های اعتباری و... همه نکاتی است که میتواند کودکان را به قربانیان تلفن همراه تبدیل کند.