تکالیف اضافه را از دوش دانش آموزان بردارید

نویسنده: مریم وادی پور

شاید شما هم از تکالیف زیادی که فرزندتان مجبور است در خانه انجام دهد، خسته باشید! حالاشما که تمام وقت خود را در مدرسه صرف نمی‌کنید، اما دانش آموزانی که همه زمان خود را در مدرسه مشغول آموزش دیدن هستند و به عبارتی بخش زیادی از انرژی خود را در طول روز صرف تحصیل می‌کنند، دیگر توان زیادی برای انجام تکالیف در خانه ندارند، اوضاع زمانی حساس تر می‌شود که والدین کلاس‌های فوق برنامه هم برای بعد از ساعت مدرسه فرزندان خود در نظر می‌گیرند که معمولاً در ایام تحصیل این کلاس‌ها شامل آموزش‌های دوباره از جمله زبان، ریاضی، فیزیک و غیره است.

 نتیجه این فشارها بر دانش آموزان چیزی نخواهد بود، جز انزجار از مدرسه، تکلیف، درس و تحصیل! متاسفانه این روزها سنگین تر کردن بار تکالیف درسی و تحصیلی دانش آموزان برای خانواده‌ها به «مد» و برای معلمان به «رقابت» تبدیل شده است. یعنی هر آنکه فرزندش از امکانات آموزشی بیشتری برخوردار است، برتر بوده و هر معلمی که تکلیف بیشتری به شاگردانش دهد، موفق تر است و صدافسوس در این میان کسی به فکر دانش آموز بیچاره ای نیست که روزهایش بدون استراحت و تفریح فقط وقف تحصیل می‌شود و در نهایت در مدت کوتاهی زیر این فشار زیاد شانه خم می‌کند. 
هر چند در سال‌های اخیر با تغییر نظام آموزشی کشور ارزشیابی توصیفی جایگزین نمره در مدارس شده اما متاسفانه در این میان جایی برای کاهش بار تکالیف دانش آموزان در منزل دیده نشده است. البته هم اکنون در تعدادی از مدارس پایتخت مدیران مدارس با خلاقیت و ابتکار شیوه‌های جدیدی را در مدارس به کار بسته‌اند و به نحوی عمل می‌کنند که دانش آموزان هر آنچه لازم است در درون مدرسه انجام داده و در اصل بیاموزند و بار تکلیفی به منزل نیاورند.

مدیران این مدارس به والدین تاکید می‌کنند که در منزل کاری به فرزندان خود نداشته باشند و تکلیفی به آن‌ها ندهند و در نتیجه هم وقت آموزشی دانش آموز در منزل صرف نوشتن یک دیکته یا نقاشی می‌شود و او نه فقط فرصت تفریح دارد، بلکه حتی اگر والدین کلاس فوق برنامه ای هم برای فرزند خود در نظر گرفته باشند، دیگر فشار زیادی متحمل دانش آموز نمی‌شود. با این حال متاسفانه هنوز شمار زیادی از مدارس کشور از سیستم های قدیمی خود یعنی دادن تکالیف بی شمار به دانش آموزان پیروی می‌کنند و متاسفانه حجم کارها و اقداماتی که بر عهده نظام آموزشی کشور است، مسئولان را از توجه به این مهم غافل کرده است. 

 البته بار تکالیف زیاد فقط به دوش دانش آموز نیست، بلکه والدین، به ویژه آن‌ها که شاغل هم هستند، مجبورند وقت زیادی از زمان استراحت خود را صرف تمرین کردن و نظارت بر مشق نوشتن کودکان خود کنند و این جز خستگی برای همه اعضای خانواده، حاصل دیگری نخواهد داشت. شاید بهتر باشد با نظارتی دوباره به نحوه عملکرد مدارس و معلمان، آن‌ها را مجاب کرد تا همه آموزش‌ها و تمرینات مربوط به دروس را در درون مدرسه انجام داده و به پایان برسانند تا فراغت و آسودگی خانواده‌ها و دانش آموزان در جای خود باقی بماند.