چرا بچه ها فکر می کنند لولوخورخوره هست؟

روح، هیولا و لولوخورخوره از جمله شکنجه های روحی شبانه کودکان دوست داشتنی ما هستند.

ترس های شبانه کودکان شامل ترس از تاریکی و کابوس ها و شخصیت های ترسناک است. این ترس ها همیشه هم در کودکی باقی نمی مانند و شاید در بزرگسالی او نیز گریبانگیرش باشند.

برخی از ترس های کودکی که اثر روانی بدی روی کودک داشته است، متاسفانه در بزرگسالی نیز برای او آزار دهنده و غیر قابل فراموشی است. خیلی از کودکان دچار فوبیای تاریکی هستند.

تحقیقات جدید نشان داده است، کودکانی که در شب و تاریکی ترس و وحشت بسیاری دارند، بسیار سخت می توانند مرز میان واقعیت و خیال را از هم تشخیص دهند.

این تحقیقات در نتیجه آزمایش روی ۸۰ دانش آموز ۴ تا ۶ ساله صورت گرفته است که همگی از تاریکی وحشت دارند. ۵۰ نفر از این کودکان پسر و ۳۰ نفر دختر بودند. در کنار آنها، ۳۲ کودک نرمال که فوبیای تاریکی نداشتند نیز (۱۸ پسر و ۱۴ دختر) در آزمایش حضور داشتند.

محققان با کودکان و والدین آنها مصاحبه کردند تا میزان ترس کودک را اندازه گیری کنند. در مصاحبه کودکان، محققان یک کتاب داستان عکس‌محور برای کودکان خواندند تا کودک آماده صحبت در مورد ترس هایش بشود. از والدین نیز در مورد ترس های شبانه کودکان و اینکه چه وقت هایی زیاد و شدید می شود، سوال پرسیده شد.

در ادامه تحقیقات، به کودکان «پرسشنامه های ترس کوآلا» داده شد تا میزان ترس خود از عکس های ترسناک را به صورت خرس کوآلا مشخص کنند. به والدین نیز پرسشنامه های دیگری ارائه شد تا میزان ترس کودکان خود را تعیین کنند.

همچنین، به کودکان تصاویری از موجودات خیالی نشان داده شد و از آنها پرسیده شد آیا این موجود در زندگی واقعی وجود دارد یا خیر؟

به طور مثال، تصویر پری به کودکان نشان داده و از آنها پرسیده شد: آیا این پری زیبارو می تواند وارد خانه شما بشود؟ یا آیا این پری را می توانید در فیلم یا تلویزیون ببینید؟ همچنین سوال هایی در زمینه تشخیص واقعیت و خیال همچون «دزدها شبانه وارد خانه می شوند» یا «هیولاها در تاریکی کودکان را می ترسانند» با کودکان مطرح شد.

کودکانی که ترس بسیاری از تاریکی داشتند نمی توانستند میان واقعیت و خیال تمایزی قایل شوند. بعلاوه، آنهایی که سن پایین تری داشتند فوبیای شدیدتر هم داشتند و مشخص شد این مساله با زیاد شدن سن می تواند کمرنگ شود.

در نتیجه این آزمایشات، محققان ثابت کردند، کودکانی که توان تشخیص موقعیت های خیالی و واقعی را ندارند، بیشتر دچار ترس های شبانه و ترس از تاریکی می شوند. همین طور می توان گفت، کودکانی که کابوس های شبانه بسیاری دارند در تشخیص مرز میان واقعیت و خیال بسیار گیج می شوند.