چند توصیه برای پرورش کودک مستقل

ما کودکان‌مان را بسیار دوست می‌داریم. ولی گاهی، به دقایقی احتیاج داریم تا چند نفس عمیق در هوای آزاد بکشیم. شما هم حتما موافق هستید که همیشه این نفس کشیدن و اکسیژن برای ما خوب نیست.

البته شاید کمی بزرگ نمایی کرده باشم. ولی حتما کودکانی دیده‌اید که به حضور مستمر یک بزرگسال در کنار خودشان نیاز دارند، به تماس فیزیکی ویا نگاه والدینشان وابسته‌اند، این وابستگی تا حدی است که مانع انجام بعضی از فعالیت‌هایشان می‌شود و به برخی کارهای روزانه‌شان آسیب می‌رساند.

یکی از مادران در این مورد برای ما نامه ای نوشتند، به دلیل اینکه با این مساله مواجه بودند و ضمنا ایشان قطعا تنها فردی نیستند که این نگرانی را دارند. چطور می‌توان به کودک کمک کرد تا در حضور ما کارهای خود را هر چه مستقل تر انجام دهد؟ چطور می‌توان از کودک خواست تا مادر خود را که خیلی دوست دارد رها کند و مستقل باشد؟ قطعاً یک راه حل معجزه آسا ندارم ولی توصیه‌های کوچکی دارم که شاید بتواند کارهای روزانه را راحتر کند.

چند پیشنهاد برای پرورش کودک مستقل

• کم کم از او فاصله بگیرد. مثال ساده این روش:

قدم اول: روی زمین بنشیند با کودکتان که در آغوش شما ست.

قدم دوم: روی زمین بنشیند در کنار کودک و تماس فیزیکی را حفظ کنید (مثال: گرفتن دست کودک)

قدم سوم: کم کم از او دور شوید و با صحبت کردن ارتباط خود را حفظ کنید و به او آرامش خاطر بدهید.

• عکسی از خود را در اختیار کودک بگذارید. زمانی که کودک به شما نیاز دارد و شما نمی‌توانید کنار او باشید، به او بگویید عکس شما را کنار خود بگذارد.
• احساسات کودک خود را شناسایی کنید و آن‌ها را به زبان بیاورید و در مورد رفتار خودتان هم برای او توضیح دهید: «ناراحتی، دوست داری من کنارت بمانم، ولی من باید بروم شام را آماده کنم. اگر دوست داری، می‌توانی با من بیایی.»شخیص عواطف و احساسات، کمک می‌کنند تا شرایط بهتر درک شود. می‌توانید، برای هر احساس یک تصویر فراهم کنید و به دیوار بزنید و از کودک بخواهید احساسش را از روی عکس‌ها نشان دهد.
• «هر کاری وقتی داره» . وقتی چندان اهمیت به این پیام نمی‌دهد، تصویر این پیام را جلوی چشم بگذارید تا مدام آن را ببیند.

برای او ترتیب انجام کارها را، خیلی قابل فهم و ساده بیان کنید: « من اول پازل را با خواهرم تمام می‌کنم، بعد با شما بازی می‌کنم.»

• بر رفتارهای مناسب او تکیه کنید. کلمات ساده تشویقی یا بازخورد تشویقی را فراموش نکنید، به خصوص زمانی که کودک با اشتیاق کاری را می‌کند. تلاش‌های کوچک او را گوشزد کنید.
• دقت کنید بیشتر در چه زمان‌هایی یا در چه مکان‌هایی کودک به شما بیشتر می‌چسبد. شاید تغییر ساعت و یا یک جا به جایی کوچک رفتار او را مناسب تر کند.
• وقتی می‌بینید از شما جلو تر راه می‌رود و یا کمی از شما دور شده، او را تشویق کنید تا ادامه دهد. توجه او را به چیزی که دوست دارد، جلب کنید.