غلامعلی افروز
غلامعلی افروز، در سال ۱۳۲۹ در تهران متولد شد. در بهمن ۱۳۵۱ با رتبهٔ اول در مقطع کارشناسی رشتهٔ روان‌شناسی در دانشگاه تهران، فارغ‌التحصیل شد.
در اواخر سال ۱۳۵۲ با استفاده از بورس تحصیلی دانشگاه تهران، دورهٔ کارشناسی ارشد و دکتری روان‌شناسی و آموزش کودکان استثنایی را در دانشگاه ایالتی میشیگان گذراند و به عنوان نخستین فارغ‌التحصیل ایرانی در این رشته در دانشگاه میشیگان، موفق به اخذ مدرک دکتری شد.
در سال ۱۳۷۱ به درجهٔ استادی نائل شد و در سال ۱۳۷۳ به عنوان استاد نمونهٔ دانشگاه‌های کشور انتخاب شد. وی در سال ۲۰۰۸ برای پژوهش دربارهٔ نشانگان داون برندهٔ جایزهٔ سازمان بهداشت جهانی شد. افروز در سال ۱۳۸۸ به عنوان اولین استاد ممتاز دانشگاه تهران برگزیده شد.
وی در چندین کار هنری به عنوان روان‌شناس تربیتی نظارت و همکاری داشته و صاحب تألیفات گوناگون در زمینه روان‌شناسی و تعلیم و تربیت می‌باشد که برخی از آن‌ها عبارت‌اند از: «روان‌شناسی و تربیت کودکان و نوجوانان»، «روان‌شناسی تربیتی کاربردی»، «روان‌شناسی کودکان استثنایی» و... . فعالیت در وزارت آموزش و پرورش به عنوان مشاور وزیر، تدریس در دانشگاه و عضویت در شورای عالی جوانان، ریاست سازمان نظام روان‌شناسی و مشاوره، ریاست دانشکده روان‌شناسی دانشگاه تهران و ریاست دانشگاه تهران، از دیگر فعالیت‌های فرهنگی افروز می‌باشد.
منبع
ویکی پدیا