تشخیص بیماری کودک مبتلا به اوتیسم در امر آموزش

اختلالات بسیاری روند رشد کودکان را مختل می‌کنند. یکی از این اختلال‌ها، اوتیسم است که مانعی در آموزش کودک محسوب می‌شود. اما اگر آموزگار این اختلال را در کودک مبتلا به اوتیسم تشخیص دهد، می‌تواند با به کارگیری استراتژی‌های مناسب به کودک کمک کند.

شناسایی بیماری اوتیسم

ویژگی‌های شناختی اوتیسم:

• کودک مبتلا به اوتیسم در برنامه‌ریزی روزانه خود مشکل دارد و نمی‌تواند نظمی به کارهای خود بدهد. تلاش‌های آن‌ها پیوسته نیست.
• عدم تمرکز لازم: محرک‌های بیرونی را به‌خوبی دریافت نمی‌کند و خیلی سریع حواسش پرت می‌شود.
• حافظه‌اش نوشتاری است، نه شنیداری: داده‌های ضمنی را درک نمی‌کند: ناگفته‌ها، کنایه‌ها، شوخی‌ها
• حافظه‌اش تصویری است: کودک مبتلا به اوتیسم اطلاعات دیداری را بهتر از شنیداری داده‌پردازی می‌کند.
• در حوزه تصویرذهنی، توجه او معطوف جزییات است: نمی‌تواند به تصویری جامع دسترسی یابد. در درک مفهوم اصلی و تحلیل داده‌ها مشکل دارد.
• نابینایی اجتماعی: این افراد در کارهای گروهی مشکل دارند.
• عدم توانایی درخواست کمک: انجام کاری برایش مشکل است.
• مشکل توجه همیارش: کودک مبتلا به اوتیسم همیشه به یک دستورالعمل احتیاج دارد تا بتواند توجه خود را بر چیزی متمرکز کند که باید مترکز کند. به همین دلیل با مقررات جامع و معمول، مشکل دارد.

نحوه رفتارآموزگار با کودک مبتلا به اوتیسم

• برای این کودکان باید برنامه مشخص داشت که هر روز تکرار شود. قرار دادن کودک برمسیر یک برنامه درست، مشکلات آموزشی او را کمتر می‌کند.
• در مورد هر کار، دستورالعمل ساده و روشنی به او ارائه دهید.
• تلاش کنید که متن درس را برای کودک مبتلا به اوتیسم گسترش دهید. ازاین‌که یک مفهوم را در متون مختلف آموزش دهید، خودداری کنید.
• بین داده‌های آموزشی، ارتباط برقرار کنید.
• دستورالعمل‌ها را شخصی به او گوش‌زد کنید. به این‌که «همه این را می‌دانند»، توجهی نکنید.
• به تمایلات و انگیزه‌های کودک مبتلا به اوتیسم توجه کنید. اگر از فعالیتی خسته شد و همکاری نکرد، فعالیت دیگری مطابق با تمایلات او ارائه دهید.