۷ توصیه سازمان ترافیک برای تأمین ایمنی کودکان
معاونت آموزش سازمان حمل و نقل و ترافیک تهران با ارائه مجموعه توصیههایی به منظور تأمین ایمنی کودکان، حفظ امنیت این شهروندان کوچک شهر بزرگ تهران را وظیفهای دانست که تمام بزرگترها در قبال آن مسئولیت دارند.
معاونت آموزش سازمان ترافیک با تأکید بر این که کودکان در سنین مختلف به مراقبتهای متفاوتی نیاز دارند، اعلام کرد: کودکان تهرانی نه به عنوان سرنشین خودرو ایمنی دارند و نه به عنوان عابر پیاده و از این رو تأمین ایمنی کودکان از اهمیت ویژهای نزد مدیریت شهری برخوردار است.
در این اطلاعیه ۷ نکته به شرح زیر به عنوان توصیههای سازمان ترافیک مورد تأکید قرار گرفته است:
۱- طبق قانون تمام کودکان باید همیشه حتی در سفرهای کوتاه در صندلی مخصوص کودک بنشینند و به این منظور میباید از صندلیای که متناسب با قد و وزن کودکان و نیز مناسب خودروی مورد نظر طراحی شده باشد، استفاده کنند.
۲- کودکان را هرگز نباید در خودرو حتی برای چند ثانیه تنها گذاشت و البته تنها گذاشتن آنها در خودرو وقتی سوییچ داخل خودرو باشد، خطرناکتر است.
۳- کودکان هنگام ورود به خودرو یا خروج از آن صرفاً از در سمت پیادهرو، سوار و پیاده شده و به هیچ عنوان برای سوار و پیاده کردن آنها از در سمت خیابان استفاده نشود.
۴- وقتی کودکان برای پیادهروی بیرون برده میشوند باید دست آنها را محکم گرفت و حتی برای لحظهای نیز از کودکان غافل نشد، چون با چند ثانیه غفلت ممکن است به سمت خیابان بدوند و حادثهای ناگوار برای آنها رخ دهد.
۵- با مثالهای عینی و ساده طرز صحیح رد شدن از عرض خیابان را به کودکان آموزش داده و برای این کار آنها را به محل امنی برده و به سادگی به کودکان توضیح دهیم چگونه باید از عرض خیابان رد شوند.
۶- هرگز به کودکان اجازه بازی در خیابانها و نیز کوچههایی که محل عبور و مرور خودروها و موتورسیکلتهاست را ندهیم و برای بازی کودکان، حتماً از محلهای مناسب مانند بوستانهای شهری یا زمینهای بازی استفاده کنیم.
۷- در صورت تصادف هرگز به کودکان چیزی برای خوردن یا آشامیدن نداده و نیز آنها را از جای خود حرکت ندهیم، بلکه بلافاصله با اورژانس تماس بگیریم تا کودک مصدوم را به فوریت به نزدیکترین مرکز درمانی منتقل کند.
در پایان با اعلام این نکته که تمام شهروندان اعم از پدرها و مادرها، رانندگان خودرو و راکبان موتورسیکلت، دست اندرکاران رسانههای جمعی به ویژه صدا و سیما و مربیان و معلمان باید مراقب کودکان به عنوان شهروندان کوچک و بی دفاع باشند، حفظ ایمنی و تأمین سلامتی این عزیزان از سوی بزرگترها مورد تأکید قرار گرفته است.