تدبیرهای کلاسی برای بالابردن مدیریت انضباطی
تدبیرهای کلاسی برای بالابردن مدیریت انضباطی
مدیریت انضباطی یکی از بزرگ‌ترین چالش‌هایی است که هر آموزگاری با آن روبه‌رو می‌شود. بعضی از آموزگاران به طور ذاتی در این بخش قوی هستند درحالی که دیگران باید سخت بکوشند تا بتوانند آموزگاری تاثیرگزار باشند. در ابتدا، بسیار مهم است که بدانیم هر موقعیت و هر کلاسی با هم متفاوت است. آموزگاران باید سریع متوجه بشوند که برای آن گروه خاص از دانش‌آموزان چه رفتاری مناسب است.
مسلم است که یک تدبیر مشخص برای آموزگار تعیین نشده است تا با اجرای آن، مدیریت انضباطی بهتری داشته باشد.
به جای آن، تدبیرهای متعددی نیاز است تا فضایی با بازدهی درسی بالا ایجاد گردد. استادهای کارآزموده اغلب اوقات از ترکیب این تدابیر استفاده می‌کنند تا بتوانند به وسیله به حداقل رساندن حواس‌پرتی‌ها در کلاس، بهترین نتیجه را بگیرند.
بیدرنگ قانون‌ها و توقع‌هایی پایه‌گذاری کنید
مؤثر بودن چند روز اول مدرسه در مشخص کردن نوع کلاس در باقی سال تحصیلی، مستند است. من فراتر می‌روم و می‌گویم که آن چند دقیقه اول روزهای اول مهم‌ترین نقش را دارند. دانش‌آموزان در آن دقایق ابتدایی رفتار مناسبی دارند و گوش فرامی‌دهند، و شما می‌توانید توجه‌شان را جلب کنید، زیربنای رفتاری مناسب را ایجاد کنید و لحن کلاس را برای بقیه سال تحصیلی مشخص کنید.
قانون و توقع دو چیز متفاوت هستند. قانون‌ها در ذات خود منفی هستند و چیزهایی هستند که آموزگار از شاگردان می‌خواهد که آن‌ها را انجام ندهند. توقع‌ها در ذات خود مثبت هستند و آن چیزهایی هستند که آموزگار از دانش‌آموزان می‌خواهد که انجام دهند.
هر دوی آن‌ها می‌توانند نقشی اساسی در مدیریت انضباطی در یک کلاس داشته باشند.
قانون‌ها و توقعات باید ساده و واضح باشند تا بتوانند زاویه‌های ضروری مدیریت انضباطی را پوشش دهند. بسیار ضروری است که آن‌ها خوب نوشته شوند و از ابهام و جمله بندی‌های پیچیده پرهیز شود تا دانش‌آموزان گیج نشوند.
هم‌چنین بهتر است که قانون‌ها/توقعات زیادی ایجاد نکنید. عملی‌تر است که تعداد محدودی قانون و توقعات خوب داشته باشید تا هزارانی که کسی در خاطرش نمی‌ماند.
تمرین! تمرین! تمرین!.
در هفته‌های اول کلاس، توقعات باید تعداد دفعات بالایی تمرین شوند. کلید تاثیرگزاری بالا توقعات در این است که آن‌ها تبدیل به عادت شوند. این قضیه بدین شکل ایجاد می‌شود که در هفته‌های اول تکرار اولویت بندی شده داشته‌باشند. بعضی آن را هدر دادن وقت می‌دانند، ولیکن کسانی که در ابتدای سال این وقت را بیشتر می‌گذارند، در بقیه طول سال تحصیلی از آن سود می‌برند. هر توقعی باید مورد بحث گذاشته و تمرین شود تا به یک روتین تبدیل گردد.
خانواده‌ها را با خود همراه کنید
ایجاد کردن رابطه‌های معنادار و مورد اعتماد در ابتدای سال توسط مربیان بسیار کلیدی است. اگر آموزگار برای ارتباط با خانواده‌ها تا زمان به وجود آمدن مشکل صبر کند، ممکن است نتیچه‌ی مثبتی نگیرد.
خانواده‌ها باید به اندازه‌ی دانش‌آموزان از قانون‌ها و توقعات آگاه باشند. راه‌های بسیاری برای ایجاد کردن یک رابطه‌ی باز بین مربی و خانواده‌ها وجود دارد. آموزگاران باید در به کار گیری چنین شیوه‌هایی در ارتباط‌یابی ماهر شوند. با خانواده‌هایی شروع کنید که کودکانی با مشکل رفتاری دارند.
سعی کنید که گفت‌وگو را مثبت نگه دارید. ممکن است شما را قابل قبول جلوه دهد. این درحالی است که به طور مسلم خانواده‌ها عادت به شنیدن چیزهای منفی راجع به کودکشان ندارند.
جدی باشید
کوتاه نیایید! شما باید از دانش‌آموز هنگامی که قانون یا توقعی را دنبال نمی‌کند انتظار دشته باشید. این به خصوص در ابتدای سال اهمیت دارد. آموزگار باید در ابتدا حوزه قدرت خود را مشخص کند و در طول سال می‌تواند آرام‌تر باشد. این هم یکی دیگر از جنبه‌های برنامه‌ریزی برای مدیریت انضباطی است.
آموزگارانی که روشی مخالف این شیوه را در طول سال تحصیلی در پیش می‌گیرند با مشکلات بیش‌تری مواجه خواهند شد. بیشتر دانش‌آموزان به محیط یادگیری دارای چهارچوب واکنش مثبتی نشان می‌دهند، و این قضیه با برخورد جدی شروع و پایان می‌یابد.
مصمم و عادل باشید
هیچ وقت اجازه ندهید که دانش‌آموزان بدانند شما در کلاس به کسی بیشتر علاقه دارید.
بسیاری از آموزگاران بحث خواهند کرد که دانش‌آموزان را همسان دوست دارند، ولی واقعیت این است که حتماً دانش‌آموزانی وجود دارند که برای ما عزیزتر هستند.
بسیار اهمیت دارد که شما راسخ و عادل باشید بدون توجه به این که آن دانش‌آموز کدام است. اگر دانش آموزی را برای صحبت کردن اخراج می‌کنید، برای دانش‌آموز دیگر هم همین مجازات را اعمال کنید. واضح است که سابقه دانش‌آموز در تصمیم‌گیری شما تأثیر دارد. اگر برای دانش‌آموزی چندین بار یک مجازات را اعمال کردید، می‌توانید از خود برای دادن یک مجازات سنگین‌تر دفاع داشته باشید.
آرام باشید و گوش دهید
به دنبال نتیجه‌گیری سریع نباشید! اگر دانش‌آموزی اتفاقی را برای شما گزارش کرد، بسیار اهمیت دارد که موقعیت را قبل از هرگونه عملی کاملاً شناسایی کنید. ممکن است زمان‌گیر باشد ولی در آخر امکان دفاع از تصمیم‌هایتان را به شما می‌دهد. تصمیم‌گیری‌های سریع ممکن است جلوه‌ای غفلت ورزانه به شما بدهند.
به همین اندازه مهم است که آرامش داشته باشید. ساده است به موقعیتی واکنش شدید نشان دادن، به خصوص هنگام عصبانیت. به خودتان اجازه تصمیم‌گیری ندهید هنگامی که درگیر احساسات هستید. این کار نه تنها راسخ بودن شما را زیر سؤال می‌برد بلکه موقعیتی برای دانش‌آموزانی ایجاد می‌کند که دنبال چنگ انداختن به ضعفی در شما هستند.
مشکلات کلاس را در خود کلاس حل کنید
بسیاری از مشکلات انضباطی را آموزگار باید در کلاس جهت دهد. سر هر مشکلی کودکان رابه دفتر ناظم فرستادن، قدرت خود معلم را در مقابل دانش‌آموزان زیر سؤال خواهد برد و به دفتر مدرسه این قضیه را تلقین می‌کند که شما قدرت ادارهٔ این کلاس را ندارید.
فرستادن یک دانش‌آموزان به دفتر مدرسه باید در صورت تخلف‌های شدید و یا تکرار شونده اتفاق بیوفتد که هیچ چیز دیگری کارساز نبوده است. اگر شما در سال بیشتر از پنج دانش‌آموز را به دفتر مدرسه می‌فرستید، بهتر است که بر روی مدیریت انضباطی خود در کلاس تجدید نظر کنید.
ایجاد سازگاری کنید
آموزگارانی که به آن‌ها احترام گذاشته و دوست داشته می‌شوند، مشکلات انظباطی کم‌تری با دانش‌آموزان دارند تا کسانی که چنین ویژگی‌ای را ندارند. این‌ها ویژگی‌هایی هستند که سریع و در لحظه اتفاق نمی‌افتند بلکه در طول زمان و احترام گذاشتن به دانش‌آموزان اتفاق می‌افتد. هنگامی که آموزگاری سابقه خوبی برای خود می‌سازد، حل کردن این مشکلات راحت‌تر می‌شوند.
ایجاد این نوع از سازگاری منوط به ایجاد رابطه‌ای فراتر از چهارچوب کلاس است. علاقه نشان دادن به زندگی دانش‌آموزان خارج از کلاس می‌تواند در ایجاد این رابطه استاد-شاگردی بسیار تأثیر داشته باشد.
درس‌ها را جالب و قابل تعامل کنید
وجود داشتن مشکلات انضباطی در کلاسی پر از دانش‌آموزان فعال خیلی احتمال کم‌تری دارد تا کلاسی پر از دانش‌آموزانی که حوصله‌شان سر رفته است. آموزگاران باید کلاسی فعال را به وجود بیاورند که هم در آن تعامل وجود داشته باشد و هم جذاب باشد. بسیاری از مشکلات انضباطی ناشی از سر رفتن حوصله یا بی انگیزگی هستند.
آموزگاران خوب می‌توانند این دو عنصر را با درس دادن خلاق به حداقل برسانند. آموزگار باید خوش اخلاق، صبور و مشتاق باشد در حالی که باید شیوه‌های تدریس متفاوتی را برای برآورده کردن احتیاجات مختلف در کلاس ایجاد کند.
بیشتر بخوانید
مترجم
لینک کوتاه