مقدمه‌ای بر جایگاه بازی درمانی در مشکلات روانشناختی کودکان

بازی درمانی یک روش درمانی است که برای درمان مشکلات و اختلالات کودکان مورد استفاده قرار می‌گیرد. هر چند کاربردهای بازی درمانی در مقالات متعدد مورد تأیید قرار گرفته است، ولی اندازه گیری رفتارهای مشکل‌دار، هدف و تظاهرات تغییر آن به ندرت گزارش شده است.

از بازی درمانی در درمان انواع اختلالات کودکان، مشکلات رفتاری که ریشه اضطرابی دارند، شب ادراری، ناخن جویدن، دروغ گفتن، پرخاشگری، بیش- فعالی، نارسایی توجه استفاده، در بسیاری از موارد مؤثر ارزیابی شده است (گراهام، ۱۹۹۸، هنسر و میزلر ۲۰۰۰) بازی درمانی به‌عنوان ارتباط بین فردی پویا بین کودک و درمانگر آموزش دیده در فرایند بازی درمانی کمک به ابراز احساسات، احترام گذاشتن، پذیرفتن خود و دیگران، و بهبود رفتارهایی چون مهارت‌های اجتماعی، عزت نفس و کاهش افسردگی است (لندرث، ۲۰۰۲، به نقل از باکرلی و باکر،۲۰۰۵)

اختلالات رفتاری

اختلالات رفتاری شامل گروهی از اختلالات کودکان و نوجوانان است که به صورت صفات و عادات نامطلوب نظیر انگشت مکیدن، شب ادراری، حملات کج خلقی و یا به صورت اختلالات سلوک، بزهکاری مانند فرار از مدرسه و منزل، نزاع، مشاجره و یا به صورت صفات نوروتیک خاص مانند تیک، اسپاسم‌های عادتی، خوابگردی و یا به صورت مشکلات تحصیلی و مسائلی کلی مربوط به مدرسه بروز می‌کنند (کاپلان و سادوک۱۳۸۲). در طبقه بندی دیگری از اختلالات رفتاری، مشکلات رفتاری و عاطفی کودکان در اصل به دو گروه کلی یعنی مشکلات برون‌سو و مشکلات درون‌سو تقسیم می‌کنند.

مشکلات برون‌سو معطوف به خارج و مشتمل بر رفتارهایی مانند برون‌ریزی، ستیزه‌جویی و نافرمانی و مشکلات درون‌سو بیشتر معطوف به درون و مشتمل بر گوشه‌گیری، افسردگی و اضطراب می‌باشد علاوه بر این معمولاً کودکان از خود رفتارهای نشان می‌دهند که در هیچ یک از این دو حیطه قرار نمی‌گیرد (مشکلات خواب، تغذیه و مشکلات مربوط به آداب توالت رفتن)...

فایل کامل مقاله را از بخش پیوست دریافت کنید.