نگاه نوزاد ناشنوا پیشرفته‌تر از نوزاد شنوا

نتیجه یک پژوهش بینارشته‌ای (زبانشناسی، علوم رشدی و روانشناسی) در امریکا نشان داد نوزادان ناشنوایی که در معرض زبان اشاره بوده‌اند در دنبال کردن نگاه بزرگترها از نوزادان شنوا بهتر عمل می‌کنند. این یافته تأیید می‌کند که رشد اجتماعی-شناختی بسته به تجربه‌های مختلف زیستی متغیر است.

دنبال کردن جهت نگاه، یا نگاه کردن به جهت نگاه شخص دیگر، یکی از مراحل مهم رشد کودک است که نقش اساسی در روند رشد ارتباطی و اجتماعی-شناختی فرد دارد. تحقیقات گذشته یک سن خاصی را برای این توانایی در نوزادان مشخص کرده بود. در آن سن خاص در بیشتر نوزادان این مهارت ایجاد می‌شود که جهت نگاه دیگران را دنبال کنند و ببینند که دیگران به چه چیز نگاه می‌کنند. اما پژوهش جدید نشان داد که زمان وقوع این مهارت در نوزادان انعطاف پذیرتر از آنچه تاکنون گمان می‌شد، است.

جنی سینگلتون، یکی از محققان این پروژه و استاد زبانشناسی دانشگاه تگزاس می‌گوید: «تاکنون فقط الگوهای مراحل رشد نوزادان شنوا را مطالعه می‌کردیم و و از ظرفیت‌های انسانی برای توانایی‌های گسترده‌تر بصری و شناختی در مراحل اولیه رشد کودک غافل بوده‌ایم»

نتایج این تحقیق در نشریه علمی علوم رشد مربوط به پژوهشگاه علوم یادگیری و مغز دانشگاه واشنگتن منتشر شده است. در این پژوهش دنبال کردن نگاه در نوزادان ناشنوایی که والدین ناشنوا داشتند با نوزادان شنوا مقایسه شد تا اثر شیوه ارتباطی متفاوت را بر آن‌ها بررسی کنند. این تحقیق نشان داد که توانایی دنبال کردن نگاه اطرافیان در نوزادان ناشنوایی که در معرض زبان اشاره بوده‌اند زودتر از نوزادان شنوا ایجاد می‌شود. همچنین نه تنها دنبال کردن نگاه بزرگترها در نوزادان ناشنوا زودتر از نوزادان شنوا ایجاد شده، بلکه رفتار پیچیده‌تری که به آن چک کردن نگاه می‌گویند نیز در کودکان ناشنوا زودتر رخ می‌دهد. منظور از چک کردن نگاه این است که بعد از دنبال کردن نگاه، نوزاد بار دیگر و برای دریافت اطلاعات بیشتر سرش را به سمت شخص برمی‌گرداند و یک بار دیگر نگاه او را چک می‌کند.

نظر محققان تحقیق این است که داشتن والدینی که مسلط به زبان اشاره باشند به نوزادان فرصت و تجربه بیشتری برای دریافت‌های بصری و اطلاعات بصری می‌دهد و برای آنان یک «زیست بوم یادگیری دیداری» فراهم می‌کند و همین امر رشد شناختی آن‌ها را جلو می‌اندازد.

محققان اعلام کردند که به تحقیقات بیشتری در این زمینه نیاز داریم تا عوامل مختلف رشد شناختی و یادگیری نگاه در نوزادان را درک کنیم. همچنین لازم است نوزادان ناشنوایی که در معرض زبان اشاره نیستند نیز به این پژوهش‌ها اضافه شود.