بچه‌های بداخلاق نوازش می‌خواهند

حتماً کودکانی را دیده‌اید که دائم نق می‌زنند و در مهمانی و خانه پدر و مادرشان را اذیت می‌کنند. آن‌ها مهربان نیستند و گاهی ممکن است حتی وقتی به آنها مهربانی می‌کنید با جیغ و داد به شما پاسخ دهند. این رفتار کودکان علت‌های زیادی دارد و برای همین روان شناسان توصیه می‌کنند به جای دعوا یا سرزنش آنها بهتر است ابتدا علت تغییر رفتار کودکتان را پیدا کنید. یعنی سعی کنید بفهمید چه اتفاقی روی داده که موجب عصبانیت فرزندتان شده است. بدخلقی و عصبانیت، بی دلیل ایجاد نمی‌شود. همچنین اجازه ندهید بداخلاقی کودکتان بر شما هم غلبه کند و شما هم بداخلاق شوید. در چنین شرایطی سعی کنید با کشیدن نفس‌های عمیق آرامش خود را حفظ کنید و هر آنچه باعث عصبانیت، نفرت و خشونت شما می‌شود را به فراموشی بسپارید.

برخی از روان شناسان هم معتقدند که بی توجهی به کودک و گریه‌های او می‌تواند باعث کمک نکردن به دیگران، بویژه افراد مستحق کمک، و بی اهمیت بودن مشکلات ایشان برای او هم می‌تواند از کودکی شکل بگیرد. با کودکتان صحبت کنید و سعی کنید علت بدخلقی‌اش را بفهمید. دانستن این که چه چیزی باعث بدخلقی او شده است در واقع کلید این معماست که چگونه به او کمک کنید تا هم احساس بهتری پیدا کند و هم رفتاری بهتر داشته باشد.

به علاوه اگر کودکتان دلیل ناراحتی خود را بتواند به شما بازگو کند احتمالابیشتر از این بداخلاقی نخواهد کرد. این موضوع بویژه درباره کودکانی صادق است که از بداخلاقی به عنوان نوعی روش ارتباطی با والدین خود استفاده می‌کنند تا آنها را متوجه آنچه اشتباه است، کنند. برخی والدین هم که از نامهربانی فرزندشان خسته شده‌اند حاضرند به او هرچه می‌خواهد، بدهند تا دیگر گریه نکند و به این شیوه مهربانی کردن را به کودکشان آموزش می‌دهند. این کودکان معمولابعد از مدتی خواسته‌های خود را با فریاد و جیغ بیان می‌کنند و با گریه به خواسته‌هایشان می‌رسند و این بدترین نوع تربیت است، چون کودک خشن می‌شود.

البته این حالت در مهدکودک‌ها هم دیده می‌شود که مربیان برای ساکت کردن کودکان این گونه مهربانی می‌کنند. روان شناسان معتقدند که بداخلاقی کودکان مقطعی است و برای همین والدین نباید نگران باشند که این رفتار در بزرگسالی هم ادامه پیدا می‌کند و کودک آنها تبدیل به دختر یا پسر بداخلاق و نامهربان می‌شود.

والدین باید با کلمات محبت آمیز، کودکشان را آرام کنند چون ممکن است رفتار خشن و فریادهای عصبی باعث بی احساسی و بی عاطفه بودن کودکان در روابط بین فردی شود و ناتوانی در به کارگیری کلمات محبت آمیز در آنها به وجود آید. همچنین سرزنش دائم به علت اخلاق و رفتار فرزندان ممکن است باعث ایجاد خودپنداری منفی در کودک شود و در نتیجه، به ناتوانی او در دوست داشتن خود و دیگری بینجامد.

این امر از جمله علل مؤثر در نامهربانی کودکان به شمار می‌رود. مهم‌تر این است که هیچ گاه به کودکتان نگویید چون بهانه گیری می‌کند او را دوست ندارید و او را بدون قید و شرط دوست بدارید و محبت کنید تا او هم مهربان شود. کودکان اغلب با حیوانات رابطه خوبی دارند و شما می‌توانید از این فرصت استفاده کنید و مثلابا نگهداری یک حیوان خانگی مهربانی کردن را به او آموزش دهید و اجازه ندهید تا کودکتان بهانه گیری کند. چون کودک می‌آموزد که نه تنها انسان‌ها بلکه حیوانات و دیگر موجودات زنده نیز شایسته رفتاری مناسب و مهربانانه هستند.

بنابراین اکثر روان شناسان کودک معتقدند که نباید با کودک بهانه گیر شیوه تنبیه یا بی توجهی را در پیش گرفت بلکه با مهربانی و محبت او را تشویق به خوش رفتاری و مهربانی کرد.