تردد کودکان در خیابان های مرگ

بررسی ها نشان می دهد شبکه راه ها در بسیاری از محل ها بدون در نظر گرفتن وضعیت و شرایط کودکان ساخته شده است. حال آن که کودکان هم به عنوان عابر پیاده، دوچرخه سوار، موتورسوار و راکب وسایط نقلیه از راه ها استفاده می کنند.جاده محل خطرناکی برای کودکان و نوجوانان است. اگرچه سوانح ترافیکی راه ها نفعی برای کودکان و خانواده هایشان در افزایش تحرکات و استقلال کودکان در زمانی که بزرگ می شوند در بر ندارد. مطالعات مربوط به سوانح ترافیکی در کودکان نشان داد بچه های کوچک تر به رغم بی خطر بودن وضعیت راه، مهارت، دانش و سطح تمرکز کمتری برای مدیریت محیط ترافیکی دارند. توانایی های جسمانی آنها ممکن است با قابلیت شناختی شان سازگار نباشد. برای مثال، بچه های کوچک در جست وجوی دنیای پیرامونی خود، از جمله توانایی بالارفتن شان از بلندی با توانایی حفظ تعادلشان منطبق نباشد پس ممکن است بیشتر از سایرین سقوط کنند.

از سوی دیگر باید توجه داشت که رفتار کودکان خردسال با بزرگسالان متفاوت است و محیط خانه، شکل شفاف و روشنی از این مسئله است. آنها روی زمین می خزند، از لبه پنجره بالامی روند، لابه لای نرده های راه پله فشرده می شوند، از حفاظ پله ها به طرف پائین سر می خورند، روی درهای کوتاه تاب می خورند، از اتاقی به اتاق دیگر می روند و در داخل و خارج از خانه دوچرخه سواری می کنند. از خانه ها نیز به نحوی که از نظر آنها منطقی است استفاده می کنند ولی به طور وضوح این مسئله توسط طراحان خانه ها پیش بینی نشده است.

همچنین باید توجه داشت که مراحل جسمانی و روحی کودک بسیار مهم هستند، ولی کودکان خصوصاً نسبت به مصدومیت، آسیب پذیرند. زیرا در دنیایی زندگی می کنند که در آن، از کنترل و قدرت اندکی برخوردار می باشند. آسیب پذیری کودکان، به دلیل قدرت کم و موقعیت آنها، افزایش می یابد. آنها خود را در محیط های شهری و روستایی می یابند که برای بزرگسالان ساخته شده است. صدای آنها، بندرت شنیده می شود و فقط تعداد خیلی کمی از مکان ها با مشورت کودکان طراحی شده اند.

برنامه ریزان شهری و سیاست گذاران، کمتر از نگرانی های کودکان مطلع بوده و اغلب بر این باورند که تحول و تغییر به سود همگان می باشد.اما در کشور ما یا بهتر است بگوییم در اکثر جوامع، کودکان از آسیب پذیرترین افراد در برابر حوادث ترافیکی اند.حادثه یک اتفاق است، اما ایمنی نیازمند برنامه ریزی است. کودکان یا در مسیر خانه به مدرسه در رفت و آمدند و یا در کوچه و خیابان تا محل زندگی مشغول بازی. تا زمانی که آنها به اندازه کافی برای تامین، حفظ و ارتقای سلامت و ایمنی خود توانمند نشوند، والدین و مربیان کودک نقش مهمی در ایمنی و سلامت آنها باید داشته باشند.

مهمترین دلایل آسیب پذیری کودکان 

• نا آشنایی به اصول و دانش ایمنی 
• وجود خطر در محیط خانه تا مدرسه و محیط بازی 
• فقدان نظارت و مراقبت های ایمنی، 
• استفاده نکردن از تجهیزات ایمنی به علت ناآگاهی و دسترس نبودن تجهیزات

حوادث ناشی از برخورد کودکان با وسایل نقلیه نیز علت بسیاری از مرگ ومیر و معلولیت های کودکان است. آسیب های کودکان ناشی از وسایل نقلیه، زمانی ایجاد می شود که آنها درون خودرو هستند و خودرو ناگهان ترمز می کند و یا با سایر وسایل نقلیه تصادف می نماید. گاهی نیز این آسیب ها بر اثر تصادف خودرو ها با کودکان عابر پیاده و یا کودکان دوچرخه سوار و یا اسکیت سوار ایجاد می شود. کودکان در هر سنی ممکن است قربانی تصادف با خودرو ها شوند، اما کودکان ۲ تا ۶ ساله به دلیل کنجکاوی بیش از اندازه و فعالیت فراوان، بیشتر در معرض خطر قرار دارند. در همه این موارد می توان به کودکان آموزش داد تا از خود بیشتر مراقبت کنند.

بسیاری از کودکان هنگامی که راننده خودرو به عقب حرکت می کند، به علت حضور در پشت خودرو دچار مصدومیت و حتی مرگ می شوند. در مجموع، بسیاری از کودکان که توسط بزرگسالان بی توجه شان رها می شوند، جان خود را در این مواقع از دست می دهند.

نقش والدین و مربیان کودک در کاهش خطر حوادث ترافیکی 

• آشنا نمودن کودکان با قوانین و مقررات عبور و مرور 
• توجه به رعایت اصول ایمنی در عبور و مرور 
•  آموزش ایمنی ترافیک به صورت عملی 
• باید توجه داشت که سنین پیش از دبستان برای یادگیری قوانین ترافیکی و رفتار های ایمنی زمان مناسبی است. آموزش اصول ایمنی عبور و مرور کمک می کند تا کودکان در آینده این رفتار ها را به کار ببندند.
• والدین باید اصول بستن صحیح کمربند ایمنی، استفاده از کلاه ایمنی دوچرخه و اسکیت، خطرات بازی کودکان در نزدیکی محل تردد خودرو ها و عبور از خیابان به تنهایی یا همراه بزرگ تر ها را بیاموزند.    

نویسنده: سرهنگ علیرضا اسماعیلی