عباس یمینی شریف

عباسی یمینی شریف، در سال ۱۲۹۸ در تهران زاده شد. در سال ۱۳۱۷ وارد دانشسراي‌ مقدماتي تهران شد و در كتابخانه‌ی دانشسرا كتاب‌هايی به زبان‌هاي گوناگون براي كودكان دید و با خواندن آن‌ها به اين باور رسيد كه بايد آثار ويژه‌اي براي كودكان و نوجوانان به زبان ساده و روان نوشته ‌شود تا شوق كودكان را بر‌انگيزد و به نيازهاي رواني و عاطفي آنها پاسخ ‌دهد. بنابراين، تصميم گرفت كتاب‌هاي كودكان را از زبان‌های ديگر به زبان فارسي برگرداند و خود نیز به طور ویژه سرودن شعر كودكان را برگزيد.

در سال ۱۳۲۳ اولين شماره‌ی مجله‌ی «بازي‌كودكان» به سردبيري او منتشر شد. در سال ۱۳۳۲ يميني ‌شريف براي گذراندن دوره‌ی كارشناسي آموزش و ادبيات كودكان به امريكا رفت و با آموختن شیوه‌های نو آموزش به اين باور رسيد كه بايد شيوه‌ی آموزش خواندن و نوشتن در ايران دگرگون شود. تالیف كتاب اول دبستان به نام «دارا و آذر» كه سال‌ها نخستين كتاب آموزشي كودكان ايران به شمار مي‌رفت، ‌دستاورد اين باور بود .

عباس يميني شريف با همراهي همسرش در سال ۱۳۳۶ دبستان روش نو، را تاسیس كرد كه بعدها به يك مجتمع آموزشي از كودكستان تا پايان دوره‌ی راهنمايي گسترش يافت و تا سال ۱۳۵۸ به كار ادامه داد.این مدرسه مختلط بود و سعی می‌کرد از روش‌های نو تربیتی استفاده کند. در هنگام نام‌نويسي در مدرسه‌ي روش نو، پدران و مادران به پرسش‌هايي درباره کودکان خود و ویژگی‌هایشان پاسخ مي‌دادند. همچنين هوش و استعداد و حافظه‌ي دانش‌آموزان در مدرسه ارزيابي مي‌شد.

هر کلاس کتابخانه‌اي داشت و بچه‌ها در ساعت‌هاي معين مطالعه مي‌کردند. از والدین نيز براي تدريس بعضي از درس‌ها استفاده مي‌شد. يکي از کارهاي جانبي اين مدرسه، تشکيل باشگاه تربيتي روش نو با مدیریت یمینی شریف بود.  اگر والدين کاري داشتند و منزل نبودند، می‌توانستند کودک خود را به اين باشگاه بسپارند.

 یمینی شریف از بنیانگذاران شورای کتاب کودک نیز بود. چندين كتاب او از كانون‌هاي ادبي و فرهنگي ايران و جهان جايزه گرفته‌اند. ترجمه داستان و مطالب اجتماعي، تاليف كتاب اول دبستان، كتاب اول و دوم براي بزرگسالان نوآموز روستايي و شهري و كارگران كتاب‌هاي آموزشي براي پدران و مادران در روستاها و مقاله‌هاي آموزشي و اجتماعي در روزنامه‌ی "كيهان"، کتابهای نیم قرن در باغ شعر کودکان، آوای نوگلان، آه ایران عزیز، داستان عروسک، کتاب توکا ازكارهاي اوست. آخرين كتاب او «شهر نا‌پديدان» ‌بود. یمینی شریف، در آذر ۱۳۶۸ درگذشت.