کودک و ورزش

ورزش چیست؟

به نظر شما هدف از ورزش چیست؟ چرا ورزش می‌کنیم؟ شاید این جواب‌ها را بدهید: ورزش باعث سلامتی اندام‌های بدن می‌شود، برای فراغت، کسب شهرت، کسب مدال، کسب طرفدار، تناسب اندام، راهی برای درآمد، از خود دفاع کردن، داشتن بدنی نیرومند، به فکر پیری بودن و... است. 

از منظر اسلام ورزش برای تندرستی و کسب روحیه  پهلوانی و فداکاری است، البته هدف‌های ذکر شده نیز جز هدف‌های مهم به شمار می‌آیند اما در راس آن‌ها تندرستی مدنظر است. اسلام به والدین توصیه کرده به فرزندان خود شنا، اسب سواری و تیراندازی یاد بدهید. پیامبر خدا صلی الله علیه و آله و سلّم:  از جمله حقوق فرزند بر پدرش سه چیز است: اسم خوب برایش انتخاب کند، سواد به او بیاموزد و هر گاه به سن بلوغ رسید، او را همسر دهد. امام علی علیه السلام:حقّ فرزند بر پدرش این است که او را سواد و شنا و تیر اندازی بیاموزد و جز روزی حلال خوراک او نکند.

آیا کودک ورزش را دوست دارد؟ کودکان چون در سنین رشد بسر می‌برند استعداد بیشتری در ورزش دارند و می‌توانند سریع رشد کنند. آن‌ها چالاک و چابک و قوی هستند. 

ورزش‌های پیشنهادی

ورزش‌های پیشنهادی برای کودکان سنین ۵ تا ۷ سال شنا و ژیمناستیک است. بعد از این سنین می‌توانند در ورزش‌هایی چون تکواندو، کاراته، کنگ فو، بوکس، کشتی وفوتبال بروند و ثبت نام کنند. البته این به علاقه و استعداد کودک ربط دارد که کدام ورزش را دوست دارد و می‌خواهد ادامه بدهد. والدین همیشه باید برای کودکان به عنوان یک مشوق عمل کنند. چون بیشتر باشگاه‌های کشور اختصاص به فوتبال، کاراته، تکواندو، بوکس و کشتی دارد این ورزش‌ها پیشنهاد شد وگرنه ورزش‌هایی مانند ایروبیک و یوگا، کوهنوردی، دوچرخه سواری اسکیت، والیبال، بسکتبال، تنیس روی میز و... نیز در سطح هر شهری وجود دارند که باز هم تاکید می‌شود که باید دید علاقه و استعداد کودک در کدام ورزش است به هر حال خواننده  این مطلب در هر وضع مالی باشد نباید ورزش و باشگاه رفتن کودک را نادیده بگیرد.

چرا باشگاه؟

۱. ایجاد روحیه  کار دسته جمعی و همکاری.

۲. ایجاد روحیه  دلاوری و شجاعت.

۳. ایجاد روحیه  نه گفتن در جاهایی که باید نه گفت!

۴. پیدا کردن دوستان جدید و ورزشکار.

۵. زیر نظر مربی بودن.

۶. یاد گیری فنون جدید.

۷. استفاده به موقع از فنون. 

۸. یادگیری نظم و انضباط.

۹. فرمان پذیری.

۱۰. با ادب بودن.

آیا کودک ورزش نمی‌خواهد؟

این وظیفه  پدر ومادر است که فواید ورزش را به کودکان بگویند و ایجاد علاقه کنند. چقدر خوب است که وقتی می‌بینیم کودکی استعداد ورزش کردن را دارد ولی از نظر مالی ضعیف است و نمی‌تواند باشگاه برود نیاز مالی او را بر طرف کنیم. این عمل خود باقیات الصالحاتی برای جهان آخرت است و کاری دینی و جوانمردانه به حساب می‌آید. کودک، باشگاه و ادب کودکان وقتی باشگاه می‌روند با ادب نیز آشنا می‌شوند.

آن‌ها یاد می‌گیرند به استادشان احترام بگذارند، به شاگردهای ارشد و یا شاگردانی که سابقه  طولانی ورزش کردن را دارند، احترام بگذارند. آن‌ها یاد می‌گیرند که هر شاگردی که درجه یا فعالیت بیشتری دارد مورد احترام است. آنها به نوعی زندگی اجتماعی را نیز یاد می‌گیرند.

ادب مهم است زیرا:

بی ادب محروم شد از لطف رب!

همه چیز وابسته به عقل است و عقل وابسته به ادب!

از با ادب پرسیدند: ادب را از که آموختی: گفت از بی ادبان، آنچه آنان کردند، من نکردم!

 از قیمتی‌ترین سرمایه‌ها و میراث‌های حیات آدمی «ادب» است!

ادب، به خودی خود یک ارزش اخلاقی و اجتماعی است و ارزش آفرین، هم برای فرزندان، هم برای اولیا که تربیت کننده آنانند.

با بی ادبی؛ هیچ شرافتی نیست.

 پیامبر اسلام و امامان عصمت و طهارت با ادب‌ترین افرادند.

کدام مربی؟

تذکر این نکته بسیار مهم است که باشگاهی را برای کودکانتان انتخاب کنید که استاد آن مورد قبول شما، یا کسی که آن را می‌شناسید و او هم استاد را می‌شناسد، باشد و یا به هر نحوی با اخلاق استادی که می‌خواهد با کودکان کار کند آگاهی پیدا کنید.

۱-در انتخاب خانه، محله ای را انتخاب کنید که کودکان شما در آنجا،رشد خوب و مناسب و الهی داشته باشد.

والدین این نکات مهم و کلیدی را فراموش نکنید!

۲-به کودکان خود آموزش دهید که در باشگاه بهداشت و نظم فردی را رعایت کنند. 

۳-به آن‌ها آموزش دهید روزانه یک بار مسواک بزنند.

۴-هر روز جوراب‌هایشان را بشویند. حداقل هر هفته دو بار لباس‌هایشان را عوض کنند.

۵-ناخن‌هایشان را کوتاه کنند.

۶-به کودکان آموزش دهید از خوردن پفک، چیپس، لواشک، آلوچه، ساندیس ونوشابه خودداری نمایند که صد در صد ضررهای فراوانی به بدن وارد می‌کند. در عوض میوه و سبزیجات و شیر تازه مصرف کنند.