در تنش‌های تروما، ساحل امن من باشید

«تروما»، پژواکی از ترس و سردرگمی است که هنگام گذر از خطر و تهدید، به سراغ ما می‌تواند بیاید. این تروما ها برای کودکان، بیش از ده برابر شدیدتر است. این آسیب‌پذیری برای کودکانِ رو به رشد، از این نیز بیش‌تر است. برای بسیاری از افراد، تروما ها محو می‌شوند، ولی برای دیگران بازتاب‌های بعدی پیدا می‌کند. بازیابی احساس امنیّت، ساحل امنی است که این وضعیّت را در مجموع دگرگون می‌سازد. بازیابی احساس امنیّت، مانند آبی که آتش را خاموش می‌کند، تسکین‌دهنده است.

مهم است که کودکان به حال خود رها نشوند. آن‌ها به بودن شما در کنارشان نیاز دارند. به آن‌ها بگویید که دوست‌شان دارید و همیشه دوست‌شان خواهید داشت.

کودکان نیاز دارند سخنان‌شان شنیده شود و بدانند که در فرصت‌هایی از روز، روی حضورِ باکیفیّت شما می‌توانند حساب کنند، حتی اگر این زمان، پانزده دقیقه باشد.

کودکان نیاز دارند احساس‌های‌شان پذیرفته و به رسمیت شناخته شود.

«می‌دانم که ترسیده بودی، من هم نگران بودم.» «می‌بینم که هنوز نگرانی، دیشب کابوس دیدی، خیلی سخت است که الان در خانه‌مان نیستیم.»

برخی از کودکان برای کنار آمدن با غم و اندوه، به کمک متخصصان نیاز دارند و به‌آرامی بهبود می‌یابند، و برخی از آنان به متخصص نیاز ندارند. شدّت ترس و نداشتن اطمینان در افراد، متفاوت است.

راه‌هایی که پدرها و مادرها و مراقبین کودک، پس از پیش‌آمدن آسیب‌های طبیعی و اجتماعی برای کودکان، می‌توانند امنیت را فراهم کنند.

کودکان نیاز دارند به پرسش‌های‌شان پاسخ داده شود: «نمی‌دانم که آیا این پیش‌آمد (سیل، زلزله، ناآرامی اجتماعی و ...) تکرار می‌شود، اما اگر دوباره رخ داد، می‌دانیم که چگونه از خودمان مراقبت کنیم و مکان‌های امنی هست که به آن‌جا می‌توانیم پناه ببریم، و کسانی هستند که از ما مراقبت می‌کنند.»

کودکان به اطمینان دوباره نیاز دارند: «ما از این مسئله گذر خواهیم کرد. همیشه چنین نخواهد ماند. کسانی هستند که به ما کمک خواهند کرد. کسان بسیاری هستند که به ما اهمیّت می‌دهند و برای آنان مهم هستیم. من از تو مراقبت می‌کنم. تو با من در امنیّت خواهی بود.»

کودکان باید بدانند که خطر، مسافری بوده است که با ما نخواهد ماند. آنان باید بدانند که پس از رفع خطر، دوباره امنیّت جریان پیدا خواهد کرد.

برای کودکان وضعیّتی فراهم کنید تا خودشان را از راه بازی یا هنر یا نوشتن بتوانند بازگو کنند. آن‌ها به شما سرنخ‌هایی می‌دهند که چه چیزهایی برای‌شان مهم است و به چه چیزهایی نیاز دارند. برای دریافتن نشانه‌هایی از اضطرار، پذیرا باشید. بازی و هنر به کودکان راهی را برای ابراز خود و بازگویی مشکلاتی می‌دهد که با واژه‌ها امکان‌پذیر نیست.