چند بازی مفيد با کودکان

«بازی» ، فعالیتی جسمی یا ذهنی هدف دار به صورت فردی یا گروهی است و موجب بروز نیازهای کودک می‌شود.

 بازی وسیله طبیعی کودک برای بیان «خود »است.

«آلفرد آدلر» می گوید: «بازی را نباید روشی برای وقت کشی دانست» و «گری لندرث» اظهار می دارد که «بازی کودک مساوی است با صحبت کردن بزرگسال ، بازی و اسباب بازی، کلمات کودکان است».

بازی ۵ ویژگی دارد:

• از درون برانگیخته می شود
•  آزادانه انتخاب می شود
•  لذت بخش است
•  واقعیت گریز است
•  بازی‌کنان به طور فعال در آن شرکت دارند

برای درک بیشتر دنیای کودکان باید آن ها را در هنگام بازی مشاهده کرد.

در این جا به معرفی بازی هایی می پردازیم که می تواند توسط والدین و یا مربیان در مهد کودک ها برای رشد هوشی و حرکتی کودک به کار گرفته شود:

بازی تشخیص چپ و راست (هدف: جهت یابی، تصور بدنی)

بازی به دو صورت انفرادی و گروهی انجام می شود.

دستورات بازی:

• دست راست بالا
• دست چپ بالا
• دست راست و پای چپ بالا
• دست راست و پای راست بالا
• دست چپ و پای راست بالا
• دست چپ و پای چپ بالا
• با دست راست گوش چپ را بگیر
• با دست چپ گوش راست را بگیر.
• دست راست را روی پای چپ بگذار.
• دست چپ را روی پای راست بگذار.

در بازی انفرادی از کودک می خواهیم علاوه بر تشخیص چپ و راست خود، چپ و راست فرد مقابل را که می تواند راهنما باشد، تشخیص دهد.

دستورات می تواند به این شکل باشد:

• دست راست خودت را روی پای چپ من بگذار.
• با دست چپ دست راست من را بگیر.
• پای چپ خود را مقابل پای راست من بگذار.
• با دست چپ گوش راست من را بگیر.
• دست راستت را روی پای چپ من بگذار.

کودک باید در ضمن اجرا با صدای بلند کاری را که انجام می دهد، تکرار کند مثلا «با دست راستم گوش چپ شما را گرفتم».

بازی نقش معکوس(هدف: درک احساسات دیگران، آموزش مسائل اجتماعی و عاطفی)

دو صندلی مقابل یکدیگر قرار می دهیم و از کودک می خواهیم که موضوعی را در ارتباط با معلم یا پدر و مادرش به صورت نمایشی بازی کند.

کودک باید روی یک صندلی نقش خودش را بازی کند و بر روی صندلی دیگر نقش فرد مقابل خود را که می تواند معلم، خواهر، پدر یا مادر باشد، بازی کند.

می توانید موضوع را انتخاب کنید. به این صورت که به کودک بگویید روی یک صندلی نقش معلم و روی صندلی دیگر نقش دانش آموزی را بازی کند که تکالیف خودش را ننوشته است.

بازی نقش (هدف: آموزش مسائل اجتماعی، برخورد با موقعیت های مختلف ، رفع خجالت)

از کودکان می خواهیم نقش های مختلف را به صورت انفرادی یا گروهی و حالت تئاتر اجرا کنند. کودکان می توانند از قبل با یکدیگر هماهنگی نمایند و با رقابت در دو گروه نمایش را اجرا کنند. نقش ها و موضوعات می تواند درباره مسائل خانوادگی: پدر، مادر، خواهر، برادر و...، مسائل مدرسه: معلم، مدیر، ناظم، دانش آموزان، سرایدار و... مسائل اجتماعی: احوال پرسی، خداحافظی ، احترام به دیگران، پرهیز از خشونت با نمایش دعواهای ساختگی و...باشد.

بازی آموزش نقش (هدف: نحوه برخورد با موقعیت های مختلف،افزایش توان کلامی، حافظه)

تئاتری براساس موضوعی انتخاب می شود، مثل کودکی که نمرات خود را از مدرسه گرفته و به پدرش نشان می دهد.حرکات ضمن بازی و محاورات کلامی باید به کودک آموزش داده شود.

کودکان باید همین موضوع را بازی کنند، چون ایفای نقش چندین بار تکرار می شود کودکان نیز مسائل را حفظ می کنند، حرکات را می آموزند، اجرا می کنند و می دانند که در مقابل موقعیت های گوناگون چه واکنش کلامی یا حرکتی از خود بروز دهند در این بازی راهنما به عنوان کارگردان نقش مهمی دارد و باید رهبری نقش ها را بر عهده گیرد.